O Rodzinie profesora , wspomnienia profesora
Rodzina profesora Janusza Groszkowskiego wywodzi się z ziemi łęczyckiej. Nazwisko Groszkowskich występuje już w XVI w. W jednym z dokumentów stwierdza się, że Jan Groszkowski zawarł związek małżeński z Rozalią Tarnowską herbu Rolicz. W XVII w. część rodziny Groszkowskich osiedliła się na ziemi chełmińskiej, a w sto lat później Franciszek Groszkowski założył rodzinę w Warszawie. Z tej linii pochodził Janusz Groszkowski, urodzony 21 marca 1898 roku w Warszawie.
Ojciec Profesora - Teodor - był entuzjastą postępu technicznego; uwielbiał działalność Edisona i nawiązał z nim kontakt korespondencyjny. W jednym z licznych wywiadów udzielonych przez Profesora dla Polskiego Radia tak wspominał swe "zielone lata":
"Na rozwój mych zamiłowań technicznych wpłynęło sąsiedztwo fabryki, na której terenie mieszkaliśmy. Całymi dniami wałęsałem się po salach fabrycznych, wśród maszyn, wszystko mnie interesowało. Jako siedmioletni brzdąc próbowałem konstruować urządzenia mechaniczne i elektryczne dzwonki, małe silniki. Byłem w tym szczęśliwym położeniu, że mogłem korzystać z prądu elektrycznego o napięciu kilkunastu woltów, który przeprowadziłem wprost z fabryki. Tym poczynaniom patronował mój ojciec; pozwalał mi również wcześnie korzystać ze swej biblioteki. Znajdowałem tam ...książkę Ochorowicza, psychologa, filozofa i fizyka, a zwłaszcza pracę Wiktora Biernackiego pt.: "Nowe dziedziny widma", zawierającą rewelacyjne wtedy wiadomości o promieniach Roentgena, o doświadczeniach Hertza z falami elektromagnetycznymi, pierwszych próbach Marconiego z telegrafem bez drutu."
W dalszym ciągu Profesor snuje swoje wspomnienia:
"...fascynacja naukami fizycznymi i chemią, a przede wszystkim techniką towarzyszyły mi od wczesnego dzieciństwa. Już wtedy wiedziałem, że będę inżynierem, że poświęcę się naukom doświadczalnym, elektryczności. Zamiłowanie do tych nauk uległo poważnemu pogłębieniu w okresie gimnazjum dzięki wpływowi mego profesora fizyki, najwspanialszego człowieka, doktora Franciszka Zienkowskiego."
Z dalszych wynurzeń Profesora dowiedzieliśmy się, że nie miał trudności z wyborem kierunku studiów, ale droga ta w jej młodzieńczym etapie była pełna gwałtownych i niespodziewanych zakrętów; bowiem tuż przed skończeniem przez Niego gimnazjum wybuchła pierwsza wojna światowa.
Janusz Groszkowski został immatrykulowany w 1915 r., w Politechnice Warszawskiej, która 15 listopada tegoż roku inaugurowała pierwszy rok akademicki swej działalności. Podczas studiów zajmował się w studenckich grupach samokształceniowych umiłowaną radiotelegrafią i radiotelefonią, a przecież w tym czasie nie było na uczelni specjalistów radiotechniki specjalizacja ta uprawiana była jedynie w kołach wojskowych.
Twórczą działalność naukowo-badawczą rozpoczął, Janusz Groszkowski bardzo wcześnie. Jeszcze jako student IV semestru opublikował w Czasopiśmie Koła Mechaników w grudniu 1917 roku swój pierwszy artykuł: "Radiograficzne badanie metali". Również jako student został zaangażowany w 1917 r. na stanowisko młodszego asystenta ţv Katedrze Miernictwa Elektrycznego. W 1918 r. opublikował w tym samym czasopiśmie pracę pt.: "Projekt kierowania na odległość za pomocą fal elektromagnetycznych" oraz serię artykułów pt. "Zasady telegrafii iskrowej", mającą charakter systematycznego wykładu.
Poza zajęciami w Politechnice, od 1918 r., jako podchorąży, a następnie oficer wojsk Łączności, prowadził wykłady i zajęcia techniczne na różnych kursach wojskowych. W 1919 r. jako młodszy asystent został wysłany do Oficerskiej Szkoły Łączności we Francji, gdzie miał możność zetknąć się z najnowocześniejszymi na ówczesne czasy osiągnięciami i urządzeniami radiotechnicznymi.
Działalność społeczną rozpoczął Janusz Groszkowski, również bardzo wcześnie. Jako student zgłosił swój udział do tworzącego się w 1919 r. Stowarzyszenia Elektryków Polskich.
W 1921 roku asystent J.Groszkowski opublikował, pierwszy artykuł z dziedziny lamp elektronowych, zwanych wówczas lampami katodowymi, a w 1922 r. ukończył Politechnikę Warszawską w pierwszej grupie absolwentów, uzyskując stopień inżyniera elektryka i rozpoczął wykłady z dziedziny lamp katodowych przy Laboratorium Prądów Szybkozmiennych Politechniki Warszawskiej. W tym też roku zawarł związek małżeński z p. Marią z domu Komicz.
Głównym nurtem zainteresowań porucznika inżyniera Janusza Groszkowskiego, były radiotechnika, lampy katodowe i miernictwo elektryczne. Należy tu przypomnieć, że pojęcie elektroniki w tym czasie nie istniało i mimo prób wprowadzenia tego terminu w latach 1904-1908 w czasopismach niemieckich i angielskich, pojęcie to uzyskało prawo obywatelstwa dopiero w roku 1930, kiedy to powstało czasopismo amerykańskie Electronics i utworzona została - w Stowarzyszeniu Fizyków Brytyjskich - sekcja elektroniki.
Z inicjatywy inż. Janusza Groszkowskiego ,zaczęło wychodzić w 1923 r. czasopismo Przegląd Radiotechniczny. Był On założycielem, pierwszym redaktorem naczelnym i głównym autorem tego periodyku, począwszy od pierwszego rocznika aż po ostatni numer, który ukazał się z datą 21 sierpnia 1939 r. W sprawozdaniu Stowarzyszenia Radiotechników Polskich w 1924 r. można znaleźć następujące stwierdzenie: "Czasopismem oficjalnym SRP jest Przegląd Radiotechniczny, redagowany z dużym nakładem pracy i poświęcenia ze strony por. inż. J.Groszkowskiego."
W 1924 r. starszy asystent J.Groszkowski, został kierownikiem Laboratorium Radiotechnicznego Politechniki Warszawskiej oraz prowadził wykłady z "lamp katodowych" i "radiotechniki" na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. W tym też roku otrzymał nominację na kapitana Wojska Polskiego.
